~for when we can look death in the eye with complete calmness
we can experience the vastness of being truly alive~
De Laatste Dans
Mijn opleiding als danstherapeut
sloot ik af met een scriptie over De Dans en De Dood.
Sindsdien heb ik stervenden begeleid
en trainingen gevolgd over sterven en rouw.
In mijn danswerk speelt de dood altijd een rol.
Leven is een oefening in loslaten.
Het loslaten van geliefden.
Van bezit en van gezondheid.
Van overtuigingen, patronen en verwachtingen.
Totdat we aankomen bij het moment van het ultieme loslaten.
We laten het leven los.
En ook dansen is loslaten, zowel fysiek als innerlijk.
De dans vraagt je je gedachtes los te laten.
En je over te geven aan de muziek, je lichaam en je ziel.
In de natuur om ons heen is er steeds weer
de cyclus van geboorte, groei, verval, dood
en het ontstaan van nieuw leven.
En als je goed luistert,
volgt je innerlijke natuur deze cyclus ook.
diep van binnen
weten we
wanneer
iets geboren
moet worden
en wanneer
het moet
sterven
Een citaat van Clarissa Pinkola Estes
dat ik graag in dans omzet.
Omdat ik veel dans met kwetsbare, vaak oude
en steeds vaker heel oude mensen in verpleeghuizen,
maak ik regelmatig het sterven van een Danser mee.
Vaak is er nog lang beweging.
Uiteindelijk volgt de verstilling.
De dans van het lichaam stopt.
De Danser verlaat de aarde.
Om elders verder te dansen.
De Dood is verbonden met het Leven.
En daarom in mijn danswerk altijd aanwezig.
Mijn Droom
Een DansVloer bij de zee.
Een vloer waarop iedereen
~Every Body~
welkom is om te dansen.
Op dit moment ben ik bezig
vorm te geven aan deze plek.
Een plek waar al mijn danswegen samenkomen.
Waar mensen met dementie kunnen wonen,
waar ze dansen en zingen,
waar verhalen worden verteld
en kunst gemaakt.
Waar aanraking en verbinding is
in veilige vrijheid.
Een plek waar iedereen onderdeel kan zijn
van de Dans van het Leven.
Zodat het leven
tot aan de Laatste Dans
samen
gedanst kan worden.
In Ontwikkeling!