zo ver al van de Aarde

zo ver al van de Aarde
februari 24, 2021 ingeborg

 

 

 

 

Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,

bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed.

 

Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag

en zegt: zijn we in Roden of Den Haag?

 

Wat later: kindje ik word veel te oud.

Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut

zo ver al van de aarde weggedreven,

zo moedig uitgestapt en in de ruimte zwevend

zonder bestek en her en der.

 

Zij zoekt – het is een s.o.s.–

haar herkomst en haar zijn als kind

en niemand niemand, die haar vindt

zoals zij was. Haar Franse les

herhaalt zij van haar achtste jaar:

‘bijou, chou, croup, trou, clou, pou, où,

die eerste juffrouw, weet je wel

die valse ouwe mademoiselle

hoe heet ze nou. Ik ben zo moe.’

 

Had ik je maar als kind gekend,

die nu mijn kind en moeder bent.

 

 

Maria Vasalis

 

 

 

 


0 Reacties

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*